Trudno jednak to podejrzewać, patrząc tylko na minimalistyczną ściankę przednią, na której nie ma żadnych manipulatorów, a jedynie niewielkie okienko wyświetlacza. Okienko niewielkie, lecz w całości wykorzystane – kryją się za nim bardzo duże niebieskie alfanumeryczne LED-y pokazujące wybrane źródło lub poziom siły głosu. Niestety, nie pokażą ani częstotliwości próbkowania, ani długości słowa.

Przetwornikiem możemy jednak „w zamian” sterować z niewielkiego, podobnego do karty płatniczej pilota. Zmienimy nim siłę głosu i wejście, a także przyciemnimy wyświetlacz. Z tyłu mamy „klasykę” – dwa wejścia cyfrowe elektryczne RCA, optyczne TOSLINK oraz USB. Trzy pierwsze przyjmują sygnały do 24/192, a USB do 24/96. Specjalnie potraktowano wejście koaksjalne numer 1; m.in. przez zastosowanie tam transformatora sprzęgającego i osobne prowadzenie masy – do niego należy podłączać główne źródło. Układ zmontowano na jednej płytce drukowanej, głównie w technice SMD. Przy wejściu USB widać układ Tenora TE7022L. Po przekonwertowaniu na PCM, jak i niezależnie z pozostałych wejść cyfrowych, sygnał trafi a do odbiornika AKM AK4115.
To najbardziej zaawansowany układ japońskiej fi rmy, obsługujący sygnały do 24 bitów i 216 kHz, charakteryzujący się bardzo małym jitterem.

cały test: Hegel HD20 test Audio marzec 2012 0,6 Mb