To czarna kostka z dość grubą, aluminiową ścianką przednią, na której widać tylko niebieską diodę. Z tyłu mamy wejście USB, wyjście cyfrowe RCA i wyjście analogowe na parze RCA. A pod spodem trzy gumowe nóżki. Układ wewnątrz zmontowano na jednej płytce drukowanej. Przy wejściu USB znajduje się dość leciwy, ale wciąż znakomity układ odbiornika USB Tenor TE7702. To dlatego po podłączeniu Hegela do mojego laptopa w okienku dialogowym ukazała się informacja „Ayon CD2 USB” – ponieważ po raz pierwszy sterownik dla tej kości został u mnie zainstalowany przy teście tego właśnie odtwarzacza CD, „kompaktu” zintegrowanego z wejściami cyfrowymi, w tym USB. To ważne, ponieważ Tenor to kość konwertera z wejściem synchronicznym. Inżynierowie Hegela po wielu próbach przyjęli, że łatwiej jest „opanować” jitter pochodzący z komputera, niż radzić sobie z konwersją asynchroniczną. Stoi za tym solidna inżynierska wiedza i choć nie każdego musi to przekonać, bo za łączem asynchronicznym też przemawia dużo racjonalnych argumentów, to jednak trzeba oddać sprawiedliwość – Norwegowie wybrali trudniejszą drogę (głównie przez jej mało „marketingowy” wydźwięk).

cały test: Hegel HD2 test Audio wrzesień 2012 0,6 Mb