Rządy szukają pieniędzy u obywateli, same napychając nimi banki, księgowi audiofilskich firm testują wytrzymałość portfeli klientów, jednocześnie wykreślając z zamówień forniry i zastępując je foliami. Francuzi są do tego przyzwyczajeni, bo słyną ze skąpstwa. Okleina w kolumnach za 10000 zł to dla Triangla czy Focala norma. Ale nawet w niemieckich i amerykańskich skrzynkach coraz częściej widujemy jakby gorsze materiały. Dlatego produkt przypominający stare, dobre czasy wywołuje emocje. Czy przy cenie niespełna 15000 zł ma to sens? Przecież, przynajmniej teoretycznie, nikt nam łaski nie robi. Świat się jednak zmienia i na tle obecnej konkurencji Argon 3L wygląda jak piękny łabędź w stadzie kaczek. Ale zacznijmy od początku.

Po rozpakowaniu pudełek zadzwonił do mnie fotograf. „Cykam zdjęcie na okładkę – powiedział – bo tak eleganckich kolumn od dawna nie widziałem”. Kiedy dotarły do mnie, zanim miały okazję zagrać, patrzyłem na nie jak na obrazek w kościele. Podobno skandynawscy stolarze niechętnie się schylają po zamówienia producentów kolumn. Ten rynek stał się dla nich mało atrakcyjny (ukłony dla księgowych) i z tego powodu przenoszenie produkcji do Chin staje się już nie oszczędnością, a koniecznością. Mistrzom hebla lepiej zrobić kilka gustownych kredensów i sekretarzyków, niż wiercić dziury w kwadratowych skrzynkach. Podnieśli ceny, podobnie jak producenci tych drugich, a jednak nadal się nie opłaca. Znów paradoks? Moim zdaniem raczej konsekwencja komunizmu europejskiego, ale to na marginesie. W każdym razie Amphion nadal robi obudowy w Finlandii i to widać.

cały test:  Amphion Argon 3L test HiFi i Muzyka 10/2012 11,0 Mb