Druga strona to hi-end. Owszem, premiery nowych Tempo, następcy Maka MA7000, zródła MBL-a, czy „przystępnych” Wilsonów wywołują emocje, chociaż obserwujemy systematyczny wzrost cen i mam wrażenie, ze producenci testują wytrzymałość klientów. Inna sprawa, ze ludzi bardzo bogatych w kryzysie nie ubywa i można spokojnie budować rynkowa nisze na rozbudzaniu ich potrzeb. Coraz rzadziej natomiast widzę debiuty dobrze wykonanych urządzeń w średniej cenie. Dlatego nowe serie Creeka, Naima czy Exposure’a przywitam z radością. O ile, oczywiscie, firmy te nadal będą doskonalić swoje konstrukcje i nie pójdą na łatwiznę, proponując „soundbary” lub głośniki bezprzewodowe do najlepszego źródła dźwięku w galaktyce, jakim jest „smarkfon”. Po kinie domowym, które chyba zaczyna się ludziom nudzić, to kolejna próba zagospodarowania nietkniętego jeszcze przez wyspecjalizowane wytwórnie „elektoratu”. Nie uważam się za proroka, ale wejście do tej wody mogłoby zniszczyć „wyjątkowość” tych producentów. Aby być wyjątkowym, należny bowiem robić coś wyróżniającego się na tle masówki, a nie przyklejać do niej prestiżowe logo. Na tym tle urządzenia wspomnianych firm (i nie tylko) stanowią awangardę jakości, a nowych konkurentów jakoś nie przybywa. Jeżeli już startuje świeża wytwórnia z aspiracjami, to zwykle w wyzszych pułapach cenowych. A i obecni „sredniacy” maja tendencje do podwyżek.

cały test:  Wzmacniacz zintegrowany Hegel H80 - test w HiFi i Muzyka 1,1 Mb