|
Kolumny Albedo w teście Stereolife.pl |
 Świat hi-endu może się wydawać dziwny i tajemniczy, jednak kiedy zrozumie się pewne mechanizmy i pozna smak bliskiego kontaktu z muzyką na własnej skórze, trudno nie wkręcić się w tę zabawę. Dla posiadaczy wysokiej klasy systemów audio znaczenia nabierają nawet kable i listwy zasilające. Najważniejszym elementem są jednak kolumny. Chcąc wspiąć się wyżej, naturalnie rozglądamy się za konstrukcjami bardziej wyczynowymi i dopieszczonymi.
Trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że większość dostępnych na rynku zestawów wygląda z grubsza tak samo. W katalogach wielu producentów znajdziemy spore, trójdrożne kolumny z czterema klasycznymi głośnikami, obudowami wykończonymi na wysoki połysk i akcentami ze skóry, metalu lub szkła. Głośniki basowe mogą być umieszczone z przodu, po bokach lub na dole. Górę pasma mogą odtwarzać kopułki, wstęgi lub inne wynalazki. Zdecydowana większość kolumn będzie jednak wykorzystywała obudowy wentylowane, a te są już dla wielu audiofilów zbyt nudne i oczywiste.
Zamiast nich można wybrać elektrostaty lub magnetostaty, ale wymaga to nie lada odwagi i gotowości do poświęceń w kwestii wystroju wnętrza. Może się okazać, że panele muszą wylądować niemal na środku pokoju odsłuchowego. Do tego dochodzi konieczność zakupu bardzo wydajnego wzmacniacza. Inną opcją są kolumny zamknięte, jednak o ile skrzynki wentylowane mają problemy ze wzbudzającym się i nierównym basem, to zestawy w obudowach zamkniętych często idą w drugą stronę. Na pewno nie każdy lubi ten rodzaj dźwięku. Tuby, odgrody i promienniki dookólne? Można, ale trzeba znaleźć model, który pokochamy ze wszystkimi jego plusami i minusami. Istnieje jednak jeszcze jedno rozwiązanie, które jest rzadko stosowane, ale przy odpowiedniej aplikacji daje bardzo ciekawe rezultaty. Mowa o linii transmisyjnej. W obudowie tego typu zamiast klasycznego tunelu rezonansowego mamy coś na kształt labiryntu, który współpracuje z głośnikiem w celu osiągnięcia nisko schodzącego i dobrze kontrolowanego basu. Dlaczego tak niewielu producentów stosuje to rozwiązanie?
Powód jest bardzo prosty i prozaiczny zarazem - jest ono bardzo skomplikowane i kosztowne w produkcji. Linia transmisyjna musi być bardzo starannie zaprojektowana i wymierzona, a cały labirynt musi być wkomponowany w obudowę. Nie można po prostu wytłoczyć go tak, jak to się robi z portami wentylacyjnymi i wsadzić w prostą skrzynkę z MDF-u. Rozwiązanie to ma jednak wielu zwolenników i jest na świecie wielu zapaleńców, którzy trzymają się go mimo wysokich kosztów i stopnia skomplikowania.
Niedawno w naszym kraju pojawiły się kolumny włoskiej firmy Albedo. Co ciekawe, jej założyciele nie zaczęli od składania kolumn metodą prób i błędów, ale opracowali bardzo dokładny model matematyczny opisujący zjawiska zachodzące w obudowach o takiej konfiguracji akustycznej.
To doprowadziło do stworzenia własnego oprogramowania do modelowania kolumn. System pomógł wskazać ograniczenia w innych projektach opracowanych do tej pory, a także ujawnić niezgodność kilku mitów dotyczących linii transmisyjnych. Długie badania pozwoliły włoskim inżynierom znaleźć to, czego szukali. Wyniki ich pracy zostały uzupełnione o znane dotąd rozwiązania takie, jak chociażby rezonatory Helmholtza, których użyli do wyrównywania emisji z kanału wentylacyjnego. Wszystko to brzmi bardzo profesjonalnie, więc niektórzy pewnie spodziewają się zobaczyć paskudne kolumny przypominające monitory studyjne lub sprzęt laboratoryjny. Otóż nie. Włoskim konstruktorom udało się niejako przy okazji stworzyć zestawy, które wyglądają... Zobaczcie sami!
czytaj cały: TEST
źródło: www.stereolife.pl
|
