|
 Skandynawowie to postępowi ludzie, co wynika nawet nie tyle z jakiejś szalonej chęci zaimponowania innym, ale raczej z ich naturalnej otwartości. Kiedy na świecie pojawiają się nowe rozwiązania i pomysły na to, aby uczynić życie odrobinę lepszym, wielu ludzi zastanawia się czy naprawdę warto, czy opłaca się zrywać z tradycjami, czy potem nie będzie im przykro... Oni natomiast nie mają takich wątpliwości.
Jeśli coś jest lepsze, wchodzą w to z marszu. Skandynawia jest regionem, w którym pije się tradycyjne piwo, ale samochód zasila gazem, alkoholem, biopaliwem, kiełkami rzodkiewki albo prądem z elektrowni wodnych i wiatrowych. Muzyki słucha się już niemal wyłącznie z plików, czy to przechowywanych na dysku komputera czy też streamowanych bezpośrednio z sieci. Fizyczne nośniki stanowią podobno nie więcej, niż kilka lub co najwyżej kilkanaście procent tamtejszego rynku. Nic dziwnego, że jeden z największych i najlepiej rozpoznawalnych producentów sprzętu stale rozwija swoją ofertę w tym temacie. Hegel, choć sławę zyskał dzięki wzmacniaczom zbudowanym w oparciu o autorską technologię SoundEngine, dziś jest jednym z pionierów w dziedzinie łączenia tradycyjnych systemów audio ze światem plików i komputerów. W jego katalogu nie ma już chyba wzmacniacza bez jednego lub nawet kilku gniazd cyfrowych. Najtańszy model H80 stał się ogromnym hitem, a przetworniki HD11 i HD25 są jednymi z mocniejszych propozycji dla każdego, kto szuka pomostu pomiędzy swoim systemem audio a laptopem, konsolą, dekoderem czy telewizorem. Ostatnim dużym krokiem naprzód była dla norweskiej firmy premiera przenośnego wzmacniacza słuchawkowego o nazwie SUPER. Teraz konstruktorzy postanowili pociągnąć ten temat, jednocześnie przedstawiając przetwornik - jeśli można tak powiedzieć - kolejnej generacji. Tak narodził się HD12 - 32-bitowy DAC z obsługą DSD i wyjściem słuchawkowym z regulacją głośności. A my jesteśmy pierwszą redakcją w Polsce, która miała okazję wziąć go na warsztat.
Wygląd i funkcjonalność
Sprawę wyglądu zewnętrznego HD12 można załatwić jednym zdaniem - to klasyczny przetwornik Hegla z tą różnicą, że z przodu ma duże gniazdko słuchawkowe. Obudowa jest w całości metalowa, a front czarny, lekko zaokrąglony na brzegach i typowo minimalistyczny. Czytelny, niebieski wyświetlacz (który w razie czego można wygasić) informuje użytkownika o aktywnym wejściu i poziomie głośności. W odróżnieniu od HD11, najnowszy DAC norweskiej firmy ma kilka bardzo ważnych udogodnień. Wyjście dla nauszników samo w sobie czyni z niego łakomy kąsek dla wszystkich miłośników słuchania muzyki w ten sposób, ale wiąże się także z innym rozwiązaniem - wbudowana regulacja głośności działa także na wyjściu analogowym, dzięki czemu HD12 może współpracować bezpośrednio z kolumnami aktywnymi lub końcówkami mocy. Urządzenie możemy obsługiwać za pomocą płaskiego pilota dołączonego do zestawu. Druga kluczowa zmiana to nowe wejście USB przyjmujące sygnał o parametrach do 24 bitów i 192 kHz oraz DSD64. Poza tym z zewnątrz urządzenie wygląda tak, jak Hegel nas do tego przyzwyczaił, czyli bardzo dobrze. Z tyłu oprócz gniazda USB typu B i trójbolcowej sieciówki z wyłącznikiem mamy dwa wejścia optyczne i jedno koaksjalne, a sygnał analogowy możemy wyprowadzić z gniazd RCA lub XLR. Te drugie to wciąż rzadkość w przetwornikach za te pieniądze.
Podstawowa instalacja przetwornika w systemie zajmuje dosłownie kilkadziesiąt sekund. HD12 wyjęty prosto z pudełka jest urządzeniem typu Plug & Play. Po podłączeniu kabla USB do komputera jest natychmiast wykrywany jako wyjściowe urządzenie audio i już od tego momentu możemy za jego pośrednictwem słuchać wszystkiego, co aktualnie jest odtwarzane - muzyki z serwisów streamingowych i plików, filmów z YouTube'a czy serwisów VOD, a nawet gier. Jeżeli jednak zechcemy w pełni skorzystać z dobrodziejstwa plików hi-res, konieczne będzie zainstalowanie sterowników, które pobieramy ze strony producenta. Dostępne są paczki z oprogramowaniem dla systemów Windows i OS-X, a także darmowy odtwarzacz plików DSD na komputery z jabłuszkiem. Minusy? Hmm... Muszę przyznać, że naprawdę trudno jest je znaleźć w urządzeniu będącym następcą przetworników, które dobrze znam i zawsze oceniałem pozytywnie. W zasadzie jedynym mankamentem jest dla mnie trzypunktowe podparcie, które sprawia, że podczas podłączania kabli najlepiej jest chwycić obudowę całą dłonią, wsadzając palce pomiędzy przetwornik a powierzchnię stolika aby mieć pewność, że nie porysujemy jednego lub drugiego. Zdaję sobie jednak sprawę z tego, że normalni ludzie podłączają sprzęt raz, może kilka razy w ciągu całego okresu jego użytkowania i pewnie tylko ja mam takie skrzywienie na punkcie procesu przepinania kabli. Generalnie urządzenie jest stuprocentowo przyjazne użytkownikowi. W moim przypadku od momentu przecięcia taśmy na kartonie do usłyszenia pierwszych dźwięków przez słuchawki minęło może kilka minut. Jeżeli będziecie się z tym bardziej pieścić lub zdecydujecie się od razu zainstalować sterowniki umożliwiające odsłuch gęstych plików, czas ten może się wydłużyć maksymalnie do minut kilkunastu.
czytaj cały: TEST
źródło: stereolife.pl
|
